Forum rodu Targaryen

Okuni

Wyprowadziła Archona z zamku a potem jeszcze prowadziła Go daleko, aż doszli do lasu. Drzewa rosły gęsto. Byli więc w cieniu. Elfka zatrzymała się przed rozłożystym drzewem, którego korzenie wystawały z ziemi, by po chwili znów się w nią zagłębić. Okuni usiadła na jednym z takich wlaśnie korzeni i patrzyła na Wuja - Mów o co chodzi - wręcz zarządała.

Archon

- Chodzi o moją bezradność i o to że kiedy wreszcie odnalazłem rodzine zaczełem zapominać o Nich... o tych któży już nie żyją-usiadł na korzeniu naprzeciw Okuni-

Okuni

Więc nie zapominaj - powiedziała i przesiadła się. Siedziała teraz obok Archona.

Archon

Gdyby nie ja oni pewnie by nie zgineli, czasami myśle że to ja sprowadzałem to zło na nich-spuścił głowę-

Okuni

Przestań. - powiedziała i objęła Go jedną ręką. W końcu jej głupi pomysł wszedł w życie... - Nie miałeś na nic wpływu. Poza tym...musisz zająć sie czasem teraźniejszym, a nie przeszłością.

Archon

Niektóre roździały nie zostały jeszcze zakończone są... żyją jeszcze ludzie któży do ego doprowadzili, niestety albo ich nie pamiętam albo nie wiem gdzie są...- spojrzał na Nią i oparł głowę na Jej ramieniu w zamyśleniu-

Okuni

Siedziała trochę sztywno nieprzyzwyczajona do takich sentymentów. Poklepała delitatnie ramię Archona - Musisz zając się swoim życiem. Musisz komuś pomóc. Jeśli teraz zajmiesz się swoimi "sprawami" to...zniszczysz jego nadzieje. Poza tym liczę na Ciebie - dodała już troche weselej.

Archon

Racja może on kiedyś zakończy to co ja zacząłem - uśmiechnął się pogodnie i wstał z tej niedogodnej pozycji-

Okuni

Raczej nie o to mi chodziło, ale skoro to poprawia Ci humor, Wuju - powiedziała i równiez wstała z miejsca.

Archon

Dobrze- odparł zaczynając powoli - to skoro tu już jesteśmy to powiedz mi co miał znaczyć ten nuż co??

Okuni

Eee... -mruknęła, opuszczając wzrok. Nie bardzo wiedziała co ma powiedzieć.

Archon

hmm...-spojrzał jej prosto w oczy jak by czekał kiedy jej wzrok zawędruje na niego-

Okuni

Żebyś przestał myśleć, Wuju. - mruknęła w końcu, wciąż stojąc z opuszczonym wzrokiem.

Archon

Myślałe puki moge - pokazał Jej język - swoją drogą dziękuje Ci że tak się o mnie martwisz..

Okuni

W gruncie rzeczy, to i tak nie zależy ode mnie - powiedziała, wzruszając ramionami.