Forum rodu Targaryen

Okuni

Na dachu, jak to na dachu. Widać całkiem sporą część okolicy. Dach to nadal karczma, ale już nie głośna sala na dole. Nieliczni tu przychodzą. Bo przecież karczma to miejsce dla rozrywkowych. A co zrobić gdy trafi się jakiś samotnik? Siada na dachu i patrzy. Patrzy i myśli.
Okuni weszła na dach, korzystając w jakiegoś okna. Usiadła na samym brzegu ze zwisającymi luźno nogami. Poprawiła luźną koszule i przeczesała palcami włosy. Nie miala nadziei, że ktoś tu przyjdzie. Wogóle o tym nie myślała. Teraz liczyły się inne sprawy. Ze znudzenia zaczęła skubać nitki z rękawa koszuli.

Draugur

Gdy zauważył jej brak w karczmie i zobaczył otwarte okno podszedł do niego. Widząc ja również wspiął się na dach Czemu siedzisz tutaj sama zapytał

Okuni

Spojrzała na Draugura i usmiechneła sie lekko- Bo tu jest tak spokojnie- powiedziała i spojrzała na przechodzących w dole ludzi.

Archon

Dziękuje…- powiedział życzliwie kończąc rozmowę ze służką. Było to niezmiernie dziwne, no bo w końcu tyle planował ten remont w pokoju, a nigdy nie miał czasu się do tego zabrać, może nie chciał być zobowiązany do tego zamku, może, ale jednak coś się zmieniło co sprawiło że zdecydował podjąć się odnowienia swojej komnaty by wreszcie zamieszkać przy swojej rodzinie. W pokoju było prawie pusto, aż można było się czuć nie swojo. Słońce wpadało przez okiennice rozpraszając całą ciemność pomieszczenia, która niegdyś ogarniała całe jego wnętrze, brakowało nawet tych grubych warstw kurzu na wszystkim. Jedyne co pozostawało to kilka kufrów przepełnionych po brzegi najróżniejszymi rupieciami. Kiwnął głową na znak że wkrótce będzie można meblować komnatę i dźwignął jeden z kufrów na ręce wychodząc z pokoju pozostawiając służkę samą w pomieszczeniu. Przechodząc pustym korytarzem spoglądał pusto przed siebie, musiał gdzieś przecież przechować swoje rzeczy na pewien czas. Postanowił poszukać kogoś po drodze. Gdy szedł powoli zamyślony ze skrzyni wypadła mu jakaś szkatułka, o której nie wiedział nawet z jakiej przyczyny jeszcze ją ma. Odłożył skrzynie na ziemie i schylił się po szkatułkę. Gdy wrzucił ją na kupę tym razem upewnił się że domknął kufer. Prostując się spoglądnął za okno które padało akurat na karczmę z wysoka, zauważył na niej Okuni siedzącą z Draugur’em. Uśmiechnął się delikatnie na ten widok i chwilkę stał przy szybie spoglądając na Nich, jednak po chwili uniósł skrzynie i ruszył dalej korytarzem. Było jednak go widać w kolejnych oknach korytarza. Gdy uszedł kawałek nie czuł się jednak dziś tak sprawnie jak zwykle i ponownie go odłożył akurat gdy doszedł do otwartego okna. Oparł się o parapet nie mogąc patrzeć na nic innego niż rodzinę siedzącą na dachu.

Draugur

Okuni... może należałoby w końcu im powiedzieć Powiedział cicho patrząc na nią

Okuni

Nie mam pojęcia o czym mówisz- powiedziała i rozejrzała się dyskretnie. W jednym w okien zamku dojrzała Archona. Uśmiechneła się i pomachała Mu ręką. Potem znów przeniosła wzrok na Draugura- Większość z nich już wie, żo moim ojcem jesteś Ty

Archon

Archon odmachał Jej i schylił się po kufer, dziwignął go kładąc na grubym kamiennym parapecie. Wskazał na skrzynie a później na siebie i Ją dla tego że Ona go dostrzegła, później zwrócił rękę w stronę Jej komnaty pytająco.

Okuni

Nie była pewna, czy do końca zrozumiała to, co Archon chciał jej przekazać, ale skineła Mu ręką na znak, że się zgadza.

Archon

Ruszył dalej zanosząc bagaż do Jej pokoju, po pewnym czasie wszystkie Jego rzeczy były w Jej pokoju, zabierając prawie połowę jego wnętrza. Ruszył na dół udając się do karczmy by wspiąć się na dach, gdy tam dotarł spojrzał na Nich- przepraszam że przeszkadzam zaraz sobie pójdę... Chciałem tylko powiedzieć że Okuni zaniosłem swoje rzeczy do Twojej komnaty, ponieważ wreszcie zdecydowałem się na remont

Okuni

To wspaniale Wuju- powiedziała z uśmiechem- Nawet nie musiałeś się pytać. Zostaniesz z nami?- zapytała- Remont Ci nie ucieknie.

Archon

ale...nie będę przerywał, przeszkadzał... najwyżej później pogadamy...-uśmiechnął się życzliwie i czekał tylko co odpowiedzą cofając się do krawędzi dachu

Draugur

Zostań Powiedział z uśmiechem Chyba w końcu nadszedł czas byśmy się lepiej poznali.

Archon

Uśmiechnął się i oparł się o komin karczmy chowając dłonie za siebie złączone na swoich plecach by nie musiał się stykać bluzą z być może zasmolonym kominem.- Dobrze... racja szwagrze- powiedział z delikatnym uśmiechem ale tylko delikatnym nie mając humoru na wielki a sztucznie też nie chciał by wyglądało

Draugur

Co cię skłoniło do remontu Zapytał kładąc się na plecach[/i]

Archon

Rodzina...- powiedział spoglądając na Niego- Ona jest najważniejsza jaka by nie była i trzeba znaleźć dla niej czas puki się go ma.. Ja miałem takie szczęście że zorientowałem się w odpowiedniej chwili...