Forum rodu Targaryen

Okuni

Życzę miłej nocy *uśmiechnęła się do Niego i wyszła, mijając stojącą w drzwiach Avenal*

Avenal Bonny

*Gdy salę opuściły jej siostry, usiadła na łóżku i spytała.* Dlaczeo właściwie chcesz wstąpić do rodu?

Archon

Dlaczego?*powturzył*z bardzo prostych powodów, istnieje prawdopodobieństwo, że mój ojciec należał do owego rodu, nie żądam ani nie oczekuje nic od rodu, przeciwnie pragne pomuc mu jak tylko zdałam, pozatym znam te dwie dziewczyny, są moimi przyjaciółkami, a gdzie przyjaciele tam rodzina*powiedział pewnie*tylko tyle.

Avenal Bonny

W jaki sposób chcesz nam pomóc? *Kontynuowała "przesłuchanie"*

Archon

hmm...*pomyślał*tego jeszcze nie wiem, będe na przykład dzielnie reprezentował ród oraz pomagał swym braciom w potrzebie.

Avenal Bonny

To będą Twoje obowiązki, jako członka rodu. *Uśmiechnęła się lekko. * Zamierzasz "wnieśc" do nas coś jeszcze?

Archon

Jestem optymistą i zawsze pozytywnie nastawiony do życia więc, ród nie tylko zyskał by nowego członka, ale równierz nikt nigdy by się zemną nie nudził czyli wniósł bym troche życ...*urwał myśląc, że powiedział za dóżo i, że jej mogło się nie sodobać jego tok myślenia*taaak to chyba tyle *spojrzał na nią niepewnie*

Avenal Bonny

Chcesz wnieść trochę życia, więc zapewne uważasz, że go nie mamy? *Przymknęła lekko oczy, po czym przeciągnęła się. Uśmiechnęła się lekko, po czym czekała na reakcję Archona.*

Archon

*Lekko zagubiony, zastanawiał sie przez chwile nad odpowiedzią, patrząc na jej spojrzenie poczym się do niej uśmiechnął*Nie, nie, nie miałem nic złego na myśli, poprostu tak powiedziałem żeby dowieść, że nie jestem jakimś nudnym wojownikiem, jestem artystą.

Avenal Bonny

Artystą, powiadasz? *Zachichotała. * W jakim sensie?

Archon

Nic specjalnego umiem grać na lutni i rozweselać pieśnią ludzi*powiedział nieśmiale*mógł bym Ci zaśpiewać, ale pewnie nie chciała byś słuchać jakiegoś prostego barda.

Avenal Bonny

Zaśpiewaj, wnieś tu trochę życia. *Powiedziała z lekką ironią w głosie.*

Archon

Dobrze więc*wyjął bardzo ładną ręcznie zdobioną lutnię i zaczął grać, dziwięk wydobywany z niej był przepiękny a on śpiewał:*

O Elbereth! Giltoniel!

O Śnieżnobiała, Czysta Pani,
Królowo zza Zachodnich Mórz,
Światłości dla nas, zabłąkanych
W swiecie splątanych drzew i dróg.

Giltoniel! O Elbereth!
Czysty twój zwrok, jasny twój dech!
O Śnieżnobiała! Tobie nasz śpiew
W kraju dalekim od Wielkich Mórz!

O gwiazdy, których w czas Ciemności
Lśniąca twa dłoń rzucała siew:
Wśród wietrzynch pól, dziś jaśniejących
Widzimy srebrne kwiecie twe!

O Elbereth! Giltoniel!
Wciąż pamiętamy- w cieniu drzew,
W kraju dalekim pędząc swe dni-
Światło twych gwiazd wśród Zachodnich Mórz.

*poczym skończył i spojrzał oczekując na reakcje Av*

Avenal Bonny

A umiesz grać coś mniej... dostojnego i o słowach mniej poetyckich? *Kobieta miała ochotę na coś luźniejszego, weselszego. * Miałeś tutaj wnieść życie, a nie filozoficzną śmierć. *Usiadła wygodniej na łóżku czekając na kolejny utwór.*

Archon

*zastanowił się i powiedział*wyczuwam w tobie troche ironi i złośliwości, ale w głębi jesteś napewno przemiłą osobą*przyłożył palce do strun*to dla Ciebie*zaczął grać, jego muzyka najpierw spokojna i powolna zaczynała stawać się dość żwawa, on zaś nucił i pośpiewywał coś w innym języku, całość zdawała się byś wesoła i romantyczna, kiedy skończył znów spojrzał oczekując na jej reakcje*