Forum rodu Targaryen

Okuni

Na samym brzegu polany, gdzie drzewa rzucały miły cień i nie trzeba było martwić się gorącem, ustawiono niewielką tabliczkę, a tuż przed nią widniał kopczyk. Od razu można spostrzec, iż jest to grób. Tylko czyj? Podchodząc bliżej widać napisane na tabliczce słowa:
„Haya Targaryen
Zamordowana dnia 11 Narquelië”
Pod tabliczką leżą świerze kwiaty. Gdy tylko odciśnie się na nich piętno czasu, Okuni przychodzi je zmienić.

Liv

Liv spacerując po polanie zauważyła grób. Rzeczywiście, z daleka nie było widać czyj jest. Ale czego innego można by się spodziewać...? Dziwne, wcześniej właściwie się nie zastanawiała się gdzie Haya... No... Podeszła bliżej i usiadła przed kopczykiem i pomyślała, iż może doda siostrze nieco towarzystwa.

Okuni

Zmierzała przez polanę , pogrążona w swoich myślach. Zastanawiała się co można robić, by nie czuć przytłaczającej bezczynności. Postanowiła odwiedzić miejsce do którego dawno nie zaglądała. Wreszcie czuła się na siłach, by tam iść i nie poddać się uczuciom. Już z daleka zauważyła postać siedzącą przy grobie. Podeszła bliżej. – Witaj, Ciociu. – powiedziała do siedzącej elfki.

Liv

Nie sądziła, iż kogoś tu spotka. Zaskoczona aż podskoczyła.
- Oo.. Witaj Okuni - uśmiechnęła się lekko.

Okuni

Odwzajemniła uśmiech. – Wystraszyłam? – usiadła obok, krzyżując nogi.

Liv

- Trochę... - przytaknęła zawstydzona. - Nie sądziłam, że ktoś teraz także ją... odwiedzi...

Okuni

Wzruszyła ramionami. – Byłam niedaleko. – odgarnęła włosy za ucho i wpatrzyła się w tabliczkę.

Liv

- To Twoje dzieło? - zapytała wskazując na grób i nie czekając na odpowiedź dodała: - Ładne.

Okuni

Dziękuję. - powiedziała, choć nie była zbyt dumna z tego "dzieła" - Starałam się jak mogłam.

Liv

- Haya na pewno jest zadowolona - odparła rozglądając się wokół, jakby chciała ją gdzieś dojrzeć.

Okuni

Napewno. - westchnęła i podparła brodę pięścią.

Liv

Zastanawiała się co powiedzieć. Nie wiedziała czy nadal ciągnąć rozmowę o siostrze, czy może lepiej zmienić temat. W końcu powiedziała:
- Ostatnio kiedy wracałam z Minas Tirith spotkałam jakiegoś kupca. Wyjątkowo miał do sprzedania konia, którego gdzieś tam dostał, a chciał się go pozbyć. Za grosze go od niego odkupiłam. Jest w naszej stajni, ale ja jeżdżę najczęściej na Hailu. Pomyślałam, że może chciałabyś go dla siebie?

Okuni

Uśmiechnęła się do Niej - Dziękuję, ale podrużuję piechotą. Chociaż koń to dobra sprawa... - zamyśliła się

Liv

- Nie musisz na nim podróżować - odrzekła. - Może Ci służyć tylko do przejażdżek po pobliskim terenie. Ale jeśli nie przepadasz za jazdą, to nie będę Cię zmuszać.

Okuni

Uśmiechnęła się do Niej - Chętnie go przyjmę. Może się przydać.